Sözün Müjdesi Şiiri - Öznur Karayumak

SÖZÜN MÜJDESİ

Duaya kalkmış ellere benzer
Sur altında kalmış ak direkler!
Dirilir ve uzanır, al gün altı ter ter…

Koşumsuz at direnişi,
Kulakta sis ve kurgulu yaşama isyan…
Ten vurgusu, yazık ki kuş göçü zaman...
Göğe uzanan düş de avutmaz!
Toprak alevi kara isi boğar ve sızım sızım can

Sağ tutansa, su kadar inanılan söz!
Buluta açık el ve olgun başağın gün sevdası,
Açmaya duran tomurcuğun gayreti,
Geri dönüşsüz yol ve kanat kanat öz

Ne getirirse getirsin yalıçapkını, umurumda değil!
Hiç değil, zeytin ağacına tüneyen karabatak!
Baharın can kokulu çağrısı uzak,
Dilek ağacına bağlı yemeni soluk
Ve duyulmaz beklenen şarkı…

Sığındığım 'göze kum kaçtı' numaram tutmaz
Sensiz, her gün bir gün daha ölürken gönülsüz
Son arzusunda idam mahkûmunun
Ya da boğulmakta olan kuş çırpınışı yanıtsız...

Bir nefeslik an kadar ihtiyaç,
Elinin sıcağı, gözünün gün alazı!
Koca bir sen kadar gölgesi ağır
Sana uzanış canhıraş!

Sessiz bekleyişin bahar taşıyan iziyle avunuş…
Sandıklar dizerek kapı ardına
Türkünle uyanış ve uyuyuş biteviye
Sabahın düşüne
Sen diye...

15.9.2007, Öznur KARAYUMAK

"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından