Sözsüz Şarkı Şiiri - Kara Çocuk 2

Artık sözlü müzik dinleyemiyorum.
Kemanın ince sesi, onun nefesine karışıyor;
piyanonun tuşlarında yankılanıyor adı,
her notada bir hatıra, her susta bir kalp çarpışı.

Şarkıcıya gerek yok artık,
kalbim melodiyi çoktan ezberledi.
Ben sadece dinliyorum;
her sessizlikte bir şiir büyüyor içimde,
her dize yeniden onun sesine dönüyor.

Bir keman solosu başlıyor uzak bir radyoda,
camın buğusuna ismini yazıyorum usulca.
Müzik bitiyor, ışık sönüyor,
ve odada — yalnız yankısı kalıyor onun.