Sözlerine değer veriyor olmam —
ölümüne seyirci kalacağım anlamına gelmez,
senin gölgenin altında büyümedim ben.
Artık biliyorum
hangi acının iliklerimi sızlattığını,
hangi neşenin dudaklarıma yalan olduğunu.
Senin gibi gülümseyen babalar olacak,
ellerinde oyuncaklar değil —
gizlenmiş suskunluklar taşıyan
bir tebessüm,
ve o çocuklar,
bir zamanlar ben gibi olanlar —
dünyayı gözlerinden okuyacak.
Ve bir gün,
karşılıklı gülümseyecekler,
ama o gülüşte
bir şeyler eksik olacak.
Kırılmış bir salıncak sesi belki,
ya da hiç sorulmayan bir soru.
Kayıt Tarihi : 10.11.2010 13:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!