İstanbul zifiri karanlıkken,
masmavi dünyamızda eleleydik seninle...
Ve birlikte olmaktı temennimiz...
Çocuksu düşlerimiz vardı,
Sevmeyi, gülmeyi, terk etmeyi öğrettin bana...
Sevmiştim seni,
Can verip yollara düşecek kadar,
Kimsenin gücü yetmeyeceği kadar sevmiştim..
Sevildiğime inandım bir de..
Dünyalara sığmayacak aşkımı
küçücük yüreğime sığdırdım, çıkarsızca...
Söz verdik birbirimize tutamayacağımızı bile bile...
Öyle ki hep birlikte olmalıydık,
Ayrılığımızı yaşanmamış saymalıydık...
Kayıt Tarihi : 8.1.2010 22:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!