Bir yerde,
Girersin bir ortama.
Laf atarlar sana.
Öyle bir laf atarlar ki,
Sürekli, kesintisiz devam ederler konuşmaya.
Sen bir cümle söylersin.
Laf kalabalığında,
Buz gibi olur ortam bir anda.
Bu söylediğin sözün,
Doğruluğuna işaret eder.
Onca laf kalabalığının arasında,
Ve daha önemlisi,
Buna sebep olan insanlarda,
Hala,
Herşeye rağmen bir vicdan kırıntısı olduğuna.
İşte bu durum herşeye rağmen,
İnsana ümit verir yaşamaya.
Sessizlik değerlerin ölmediğine,
Hala yüce olduğuna,
Ve akılların küçük bir köşesinde olduğuna,
Kanıttır oysa.
O zaman inatla,
Devam yaşamaya.
Ta ki değerler kadar,
Değerler yerine oturuncaya…
Kayıt Tarihi : 28.4.2019 01:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!