Söz Hakkımı Mahşerde Kullanacağım

Dışarıdan çok güçlü göründüğüm anlarda
içimde yavaş yavaş nelerin koptuğunu
bir tek ben bilirim

Güçlü değilim…
Sadece anlatmıyorum
canımı yakanlardan intikam almayı hiç düşünmedim
çünkü hayat…
benden daha yaratıcıdır

ey benim yetim gönlüm
bırak artık yanlış düşünmeyi
ve intikam alma hesabını
sus… sabret…
gözyaşının hesabını rabbine bırak
sen hakkını helal et…

oysa küçücük umutlarım vardı benim
her biri göz bebeklerimde saklı
“yarın” diyordum
“yarın her şey güzel olacak…”
ama yarın hiç gelmedi
yarınsızlıklara mahkum etti beni bu hayat

her sevda bir şey aldı benden
her kavga bir dostu
her acı bir gözyaşını

sonra…
birer birer çöktü içimdeki dağlar
bir gün bu sabrım tükenecek
bir gün bu sessizliğim bitecek
ve işte o gün geldiğinde
beni üzenler çok ağır hesap verecek

çünkü susmak çaresizlik değil
feryadın en derin hâlidir

ben susuyorum ve bekliyorum
herkes ettiğini bir gün görecek

her zaman söyledim:
canımı yakacak kadar cesareti olanın,
sonuçlarına katlanacak kadar gücü olmalı

bazı yapılanları ne yuttum
ne unuttum
doğru zaman diye bir şey var
ve ben… onu bekliyorum

şimdi herkes benim kaybettiğimi sanıyor
ama oyun…
yeni başlıyor

birilerinin gözyaşlarının üstüne kurulan mutluluk
bir gün geldiğinde
dayanılmaz acılarla intikamını alır

şimdi susuyorum
söz hakkımı mahşerde kullanacağım

kaçışı yok o büyük randevuya
herkes katilacak nasilsa…
Ben zamanını bekliyorum