Söz Dedi Geçer Söz —
Uyandı sanırken elinde balta,
söz dedi: geçer söz.
Sözlerini düşünselliğine bekçi edince şuursuzca,
dönülmeyen bir adımın son rapının sesiyle irkildi.
— O, yenilmez bir kahramandı kendince. —
Artık yenilmenin tınısını duyumsayacak kadar uyanmıştı kahramanlığından.
Bu sözler kime, neden, nasıl verildi bilmecesinde
hayret nidaları besleniyor; karşısında hiç olmayan kimselerine.
Ahh beynimin diyalektiği,
vay göğsüm — kafesini parçalayan hovarda yüreğim.
Nerede kaldı nargile fokurtusu, keyflerim, kederlerim?
Sözlerimi köpekçe yeme vaktimdir bu, hoyratça gelen.
Al bekaretimin kızıl çığlığını;
uzak sömürgelerinde belle beni de hayasızca.
Evet; sendenlerle çekiliyorum geri cephelerimden.
Yiyorum işte verdiğim sözleri,
uyuzlaşan it gibi…
Kayıt Tarihi : 5.1.2011 03:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!