Soytarı Şiirleri - Şair Soytarı

Yoktu kalbimin zirvesinde kimse
Yoktun sen ve ben yinede tutukluydum sana
Yoktun sen ve ben umutluydum yinede
Sözlerim anlamsız kaldığında
Gözlerim konuşurdu
Susturamazdım gözlerimi

İçindeki çocuğu öldürmüştü
Ve kirliydi elleri
Uzun yolun sonunda yorulmuştu
Yaralıydı ayakları
Kızgın kumlarsa kanlı
Kurumuş ve çatlamıştı

Seviyorum seni yaşamayı sevdiğim kadar,
ve özlüyorum seni seni sevdiğim kadar,
Düşünüyorum seni seni özlediğim kadar,
Aşığım sana seni düşündüğüm kadar
Ve muhtaçım sana havaya,suya,ekmeğe muhtaç olduğumkadar.

Yeniden sevdim seni Bir haziran akşamının sıcaklıÄŸında Ve yeni zincirler vurdum kendime Gündüzün geceyi yuttuÄŸu saatte Ansızın vurdu yine Saplandı hiç çıkmayacakmış gibi Ansızın sevdim yine seni Yine bencilim kendime Akrep ve yelkovanın içimi parçaladıÄŸı yerde Ve bir aÄŸustos akşamının serinliÄŸi Götürdü yine seni benden Yine eskisi gibi Yine durgun Yine sakin Ve yine yalnız geceler Ve yine hiç görmedim gecenin maÄŸlubiyetini Gündüze Yine olmamış gibi hiç bir şey Yine zincirlerimin söküldüÄŸü yerde AÄŸır kanamalı yaralar Yine hiç bir şey olmamış gibi yaşıyorum Ne varım Ne yokum...

Bir masal tutmuştu elimden
Ve görmüyordu gözlerim
Kanayan geceleri
Kana kana içmiştim ben
Bal mumundandı kanatlarım
Eridiler

Bir hayal kur dedi masum çocuk Bir hayal kur Malzemeden çalınmamış Anılar olsun içinde Bir hayal kur çocuk Sepya hatıralar beton çivisi gibi Ciğerine mıhlanmasın Bir hayal kur çocuk Kalbin kırılmaz umutlara Kırılmasın Ve sonsuz boşlukların çıkmaz sokaklarına girme Girme çocuk Bir hayal kur Bir hayal kur çocuk Ruhun özgür olsun İster hükümdar olsun İster soytarı Bir hayal kur çocuk içinde Aşk kanamaları olmasın Ya da olsun Olsun en beteri olsun Sonra özlemlerine sarıl Sımsıkı Özlemin senin olsun Sen özleminin ol çocuk Bir gülüşle Bir sarılışla sarsın yaraları ÖZLEMİNE sarıl Ve benlik boşlukta kalmasın ÖZLEMİN senin olsun Sen ÖZLEMİNİN

Değmesin ellerimizi kavuşmasın birbirine
Görmesin gözlerimiz Sevmeyelim tekrar birbirimizi
Ve artık hayaller olmasın bizim için
Saf gerçeklerle yüzleşelim bu defa
Ve acıyı en derinine kadar yaşayalım
Mazoşistçe bir zevkle

Dayanamıyorum
Dayanmak öyle kolay olmuyor
Gözlerine
Konuşamıyorum
Tek kelime bile edemiyorum
Konuşmak kolay değil ki senin karşında

Öyle susup kalmak olmaz yokuşlarında hüznün Öyle salmak olmaz kendini geriye doğru Anlamazsın ne olduğunu ne zaman düşüp de Yara bere içinde kaldığını Öyle bırakmak olmaz hemen kalbi Paramparça oluverir On yılları hiç edersin göz açıp kapayıncaya kadar Piç olur hayallerin Kaldırım taşlarında yatar gururun Öksüz Ve yetim Ve düşmüş Gözlerinden akan yaşla kala kalırsın ortada Bir bakmışsın en dibindesin hüznün Bir bakmışsın boşalmış şişen Bir bakmışsın sen yoksun Ne dost anlar halinden Ne de sevgili Öyle kala kalırsın ortada

Çıkıp gelsen bir gün uzaklardan
Kırsan üzeimdeki beton blokları
Sonra bir dal alıp elimize
Uzansak sonsuzluğa bir kere daha
Çocukluğumuzun anısına
Yok etsek imkansızı