Söyleyemedim Şiiri - Aygül Zade

Kaç gece sustum,
kaç sabah içimde yankılandı adın,
gözlerimden taşmak istedi kelimeler,
ama dilim kilitlendi,
korktum belki de kaybetmekten seni,
korktum söylesem değişir diye her şey…

Sana her baktığımda
gökyüzü biraz daha güzelleşirdi,
gülüşünde baharın kokusu vardı,
ama ben yalnızca sessizliğime sığındım,
kendi içimde büyüttüm yangını,
bir sır gibi sakladım sevgimi.

Her “nasılsın?” deyişinde
kalbim “seni seviyorum” diye çırpındı,
ama dudaklarım o yükü taşımadı.
Bir bakışına dünyaları sığdırırken
sana sadece suskun gözlerle dokunabildim.

Belki cesaret etseydim,
belki bir kez söyleyebilseydim sana,
şimdi bambaşka bir hikâyemiz olurdu.
Belki elin elimde,
belki yolun yolumda olurdu.
Ama ben sustum,
sen duymadın içimdeki fırtınayı.

Şimdi geceler uzun,
yıldızlar şahidimdir;
her birine seni fısıldarım,
ama sana hâlâ söyleyemem.
Belki bir gün okursun gözlerimden
sözcüklere dökülemeyen o sevgiyi.
Belki bir gün anlarsın
bütün sessizliklerimin tek sahibisin.

Söyleyemedim seni sevdiğimi,
çünkü korktum
ya sen gülüp geçersen,
ya da yanımdan gitmeyi seçersen.
Ama bil ki,
kalbimdeki en gerçek cümle sensin,
hiç duyulmamış,
hiç söylenmemiş,
ama sonsuza dek saklanacak bir sır gibi…
AygülZADE ✍🏻