Söylesene yâr..

Söylesene yâr…
Bir ömür yüzümü döndüm sana,
Gözlerim ardımda kaldı,
Ben hep sana baktım.
Deste deste yığdım yılları,
Her birini “BiZ” "CâN" diye sakladım.

Seninle savaştığımı zannederken
Ruhumu ganimet vermişim meğer.
Kendime çarparak durdu çoğu kez kalbim,
Kaçacak yer bulamadım içimde.

Acılar, ziyadesiyle çoğaldı yaralarıma,
Her yara bir öncekini ezber etti.
Herkes farklı tükenirken bu hayatta,
Ben sadece seninle tükendim...

Ah be yâr…
Ben sende huzur aradım,
Sen bende kusur.
Ben sende var olmak isterken,
Sen benden giden bir şehir oldun;
Işıkları sönen,
Sokakları bana kapalı....

Yalnızlığıma rağmen,
Senden değil, kendimden vazgeçtiğim zamanlardı en çok.
Şimdi çok uzağım belki,
Seni anlatırken bile
Tabelası olmayan bir uzaklık bu;
Mesafesi ölçülmeyen,
Kilometresi hesaplanamayan...

Sen, bilmediğim bir yerde duruyorsun şimdi.
Ben ise hâlâ sana
Cümleler biriktiriyorum.
Ama hiç olmadığım kadar yokum...

Söylesene yâr…
Sana bir ömür yüzümü dönsem
Ne fark eder?
Her gece dizlerimi karnıma çektiren
O yürek ağrısı
Sen değil misin…?