eger ki saçların tüketseydi kendini
artık ellerim varır gibi olmazdı onlara...
biryerlerde çok uzaksın ki...
hiçbirşey yakın
hiçbirşey senden uzak
hayatın ardında hiçbirşey yok
sadece karanlık odanın masum yüzü
o da öylece kabus olma fikrinde
sanki herseyin samimiyetsizliği üstünde
öyleki! ! !
ters duran bir yazıyı baş aşağı okumakla eşdeğer
ay bile içeri girmiyor nedense
bencil ahmak! ! !
hiç olmazsa ışıklarıyla yüzünü bir görebilse
saatlerdir yüzüne bakmak o kadar kolay değilken
birde uçsuz bucaksız bedende yatmak kolay iş değil
kelimelerin delirmesi içinse onları sadeliğe yatırmak
kullanmak ki sen sessizsin
neye yararki ozaman haykırışınla inletmek boş duvarları
gözlerimi kapatıp seninle birlikte
en azından sessiz kalmak
şöyle hayata karşı durmak biraz olsun çaresiz
kopup giden bir ele dokunmak
sen söyle sessiz adam! ! !
onu öylece yattığı yerde bırakıp
onu öyle terkedermişcesine çıkıp gitmek! ! !
sessiz kalmak kadar kolaymı
sen söyle sessiz adam
sen söyle! ! !
Kayıt Tarihi : 5.7.2007 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!