Sorumluluklar Altında Ezilen Kadın

Seyit Burhaneddin Kekeç
1602

ŞİİR


17

TAKİPÇİ

Sorumluluklar Altında Ezilen Kadın

Dışarıdan güçlü görünsem de hala kanayan yaralarım var
Buna rağmen hayata sımsıkı tutundum
İnsanlara hala inanıyor ve güvenmek istiyorum
Dahası anlaşılmak istiyorum
O şen cıvıl cıvıl insan maskesinin ardındaki beni de görün artık
Kanayan yaralarımı sarın diye bağıran bir çocuk var
Her kimsesizin kimsesi olmaya çalışırken
Kendi yalnızlığını saklamaya çalışan yaralı bir ceylanım
Ne olur, artık beni de görün…

Bütün yaralarıma rağmen
Artık ben de sevmek sevilmek istiyorum diye bağıran bir kadın
Ama mahalle baskısından da korkan
Adının isminin kirlenmesinden korkan bir anne var
Türk gelenek ve görenekleriyle
Hollanda kültürü arasında sıkışıp kalmış bir insanım…

Evet, bugüne kadar çok acılar çektim ve yaşadım
Ben yaşadıklarınla varım
Ve onlar beni güçlendirdi
Her insan kadar hatalarım oldu
Ama doğrularım da pek çok insandan fazla
Bu hayatı ben yazmadım
Ama sorumluluklarını ben çektim…

Artık yeter
Bundan sonra kendi kaderimi
Tercihlerimle ben yazacağım
Ama kalbimin karanlık hücrelerine saklanmış bir korku var
Bu korku öylesine sinmiş ki üzerime
Buna kaybetme korkusu da diyebiliriz yarınlar korkusu da
Ya da evlatlarımın yarınları korkusu da
O adını koyamadığım o korku
Bir şekilde elimi kolunu bağlıyor…

Sorumluluklar
Genç yaştan itibaren
Üzerime yüklenen sorumluluklar altında yorulup ezilmişim
Beni yüreğime hapseden sorumluluklar
Artık isyan edip
Ayağa kalkıp artık ‘yeter’ diye bağırmak istiyorum
Maziyi unutamasam da
İzlerini üzerimde taşısam da
Artık yeter, ben de bir bireyim benim de bir canım var
Benimde arzularım yaşamak istediğim duygular, mutluluklar var
Artık görün beni diye bağıran bir kadın var…

Bunca efkârın kederin yanında bir kadeh rakı ne iyi giderdi
Rakı dedin mi işin rengi değişiyor işte
Rengi ne renk mi
Biz hangi renge girersek o renge dönüşür
Hala gamlı kederliysem siyaha
Umutluysam maviye
Sevdalıysam kırmızıya
Saflığımı koruyabilmişsem beyaza
Rahatsız olmaya başlamışsam sarıya
Umutlarım tükenmişse zindan karasına dönüşüyor…

Hayat her şeye rağmen güzel
Ve ben bir çingenenin aymazlığında boş veriyorum her şeye
Gökkuşağına salıncak kurdum
O gökyüzünün engin maviliğinde
Atiye doğru yol alıyorum yüreğimdeki masmavi umutlarımla…

6 Mart 2025
22:42

Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 8.3.2025 02:43:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!