Sormaa Şiiri - Sebahattin Çelik

Sormaa
Mevsimlerden sonbahardı
Elimde simit cebimde beş paraydı
Ahh anacım evde hastaydı
Babam mı? Onu sormaa!
Oyunda oynaştaydı

Uzak diyara gitmiştim okurum diye
Hiç karnım doymamıştı acaba niye
Arkadaşlarım giderken eğlenmeye
Ben mi? Ne yaptım? Sormaa!
Bahane arardım eğlenmemeye

Eve dönüşümdü okulum bittiğinde
Hasta anacığım yoktu yattığı yerinde
Sordum babam nerde
Baban mı? Evlat sormaa!
Dediler o başka âlemde

Bir anda ömrüm olmuştu sanki yarı
Çektim kederle kapıyı çıktım dışarı
Sanki yırtılacaktı gönlümün zarı
Ne mi yapacağım sormaa!
Yaşayam bari doyasıya acımı

Çaresiz kalınca insan dermiş kader,
Biter mi sanki bahaneyle keder,
Sahibini etmez mi daha da beter,
Nedir mi? Çare sormaa!
Setcevi bilsin kendini bu ona yeter.
mayıs2012