Sorma Şiiri - Alpaslan Karaduman

Çiçeklerin adını
hiçbir zaman öğrenemedim.
"Güzelmiş" dedim sadece
Zarafetti belki,
Tek tek adlarını bilmek,
Renklerin dilini bilmek
Ne var ki,
Ben bilemedim.
Narin ve naif olduklarını
Bildim.
Gül ile karanfil
Bir de papatya...
Gayrısının adını bilemedim.
...
Üç beş saksı çiçek vardı emanet.
İkisinin ömrü vefa etmedi.
Salasız gitti yavrucuklar.
Adı neydi dediler;
Güzeldi dedim.
Güzel...
Adını koyamadığım her şey güzel...
Kimlik aslı öldürüyor.
Gördüğüm bana yetiyor.
Elimde bir gül.
Kan kırmızı, boynu bükük, kurumuş.
Bilmem hangi zamanda
Sayfaların aşkına şahit olmuş.
"Gül" demişler.
Gül, gülmüş...
Diyenler ağlamış...
Halbuki şu yanımda duran,
İşte şurda, camın önünde.
Çok güzel...
Adı mı?
Sorma!
Bu da solmasın...
...