Sorma Şiiri - Hakan Altun

sevgilim biliyorum bu mektubu okurken
yine sen kızıyorsun bana
biliyorum yine önyargılı olduğunu
ve hala güllerin senin gibi koktuğunu
hiçbir sorunun cevapsız kalmadığı gibi
nedense cevap veremiyorum sana
belki sen sormak istediğini sormuyorsun
belkide ben vermek istediğim cevabı veremiyorum
sen kahramanı ararken hayal dünyanda
ben sana gerçekci olamıyorum
ömür dediğin neki bilmediğin bir yolda
ben sana bir ömür verirken
sense bir ömrü tüketiyorsun
hasretinle özleminle ve dahası
ya gerçeklerden saklıyorsun kendini
yada bilmediğin gerçeklerin peşinden koşuyorsun
ben sana geldikce
sen benden kaçar oluyorsun
soruyorum neden niye
cevapsız kalıyorsun bana göre
kendince veriyorsun ama haklı ama haksız bir cevap
ne ben inanıyorum nede sen anlattığına
bakıyorum neyimiz farlı dünden bugün diye
belki takvimden bir yıl kopmuş yapraklar
belkide gönülde solmuş kuruyan yapraklar
siyah saçlara düşmüş yakışmayan aklar
geride kalan anı dolu koca koca yıllar
ve sen uzaklarda bense yanı başında
hayalimde anca bukadar yakın olunca
duyarsın diye sesleniyorum
duyman gerçekte imkansız olsada
ve şimdi bende olabildikçe senden uzağa gidiyorum
haykırmalarına çığlıklarına cevap veremeyecekkadar
telefonun çekmediğini kapsama alanının dışına çıkıyorum
malesef bu kez sende duyacaksın benim duyduklarımı
aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor diye
nerdesin nerdeydin diye şimdi belkide sırası değil ama
görmesini bilmeyen bir gözle
duymasını bilemeyen kulakla
hissetmeyen bir yürekle
sesi çıkmayan bir dille
ne ben duyacağım seni
ne göreceğim nede hissedeceğim
cevapsa sorularına be gülüm
bence hiç boşuna bana sorma
ara sıra aynanın karşısında kendine bak
teraziye kendini koy istersen birde tartıl
bak bakalım bir ağır gelen hangi tarafın
o yüzden gülüm neden diye sorma