Sorgulasan Ne Yazar Şiiri - Muhammed Göçmen

Özlemek ve yeni renkleri bulmak.
Belkide istemek ve hayatı yaşamak.
Kara gözlerini karanlık çekmesin,
Alıp seni karanlığa hapsetmesin.

En güzel gülen ve en güzel imza sendin.
Yokluğumda tek zenginliğim,
Anlamsız duygularda tek anlamım,
İlk gerçeğim,son hecelerim...

Tane tane düşen damlalarım seni temizliyor.
Her bir iklimde ve dönülmez hayat şeritinde,
Sonsuzluğun tenha bahçelerinde...

Gözlerimin katmanı yolların,
Düzlüğe çıkan ovaların,
Bitmeyen,bitmek bilmeyen,
Taze meyvelerin iki tanesiydik.

Hayalin en güzeli,
Yalanın en gerçeğiydin.
Tek bir gerçek gidişindi.
Kaç nefes kesildi?
Kaç satır tükendi?

Sorguladın mı yüreğini?
Sorgulasan ne yazar!

Aklımda bir hayal kaldı.
Dar ve uzun Ankara sokaklarında,
El ele adım adım yürümekti.
Kaldırım taşlarını saymak,
Ve hep senin doğru saydığını,
İddaa eden tepkilerini izlemekti.

Ankara'nın senden ve benden ibaret olduğunu,
Modern aşkların yanı sıra,
Tarihi anıtın simgesi,
Seni ve beni ifade eden,
Tarih kokan aşkın başkenti olduğunu bilemedin.

Kırık dökük bir yapıt,
Lanet edilmiş ifadelere sıralıyorsun şimdi.
Lakin anlamıyorsun ki,görmüyorsun.
Kalmıyor birşey un ufak oluyor.
Toz olup uçuyor adı ise hiçbir şey kalıyor.

Terk edilsin istiyorum bu şehir.
Varlık adına hiçbir şey kalmasın.
Şiirlerin son kelimesi,
Rüzgârın sesi gibi tutuklansın herşey.

Sadece gözlerim sorgulasın,
Zamanın en aşağılık tarihini...