Sor Beni Şiiri - Ünal Yıldırım

memleketimin
dağlarında kırmızı yaban gülleri
bağlarında sarı üzüm
yeşilinde çoğalmışsın iki gözüm
narin parmaklarına papatya yakışmış
koymuşsun ilk sayfalarına mektubunun
baharlardan sor beni

içinde İstanbul özlemi
İstanbul’da sevgili
derinlerde ısınır suların
kaplıca misali
her sözcüğünde aşk gizli
yaş müsait gönlün deli
Kelkit Irmağı’nı geçse de gün boyu gözlerin
asıl akşamları yolcudur
İstanbul’a yüreğin
hasretlerden sor beni

seninle olmak
dolaşmak seninle
seninle konuşmak
yetiyor bana dediğin gün
Beşiktaş İskelesi’nde
birer bardak çaydı içtiğimiz
sen de farkındaydın
keyfim yerinde
deryalar kaptanı Barbaros’tan sor beni

Yıldız Parkı
yaslanıp bir ağaca
güneşe göğüs verdiğimiz
bakışlarımızla doyup can cana geldiğimiz
ve belime sarıldığında ilk kez
“aldırma gönül’ü” sana ilk okuduğum yer
avuçlarında birkaç çiçek
süslüyorsun
Bodrum’dan aldığım sandaletlerimi
çıplak ayaklarım sevinçli
kızarıyor yanaklarım
gözlerinde heyecan fırtınaları
sevdalardan sor beni