Sor Anne Sor Şiiri - İbrahim Şahin 2

SOR ANNE SOR

Koş anne koş öğretmenime koş
Sınav olduk kâğıdımı verdim boş
Öğretmen bana acımadı verdi elli
Benim geleceğimle oynuyor belli

Öğretmenimin Allah belasını vere
Hemencik aklı başına gelip imana gele
Hiç değilse adımı yazdığım kâğıda yüz vere
Yok yok, benim geleceğimle oynuyor belli

De anne de çocukla çocuk olunmaz
Daha bunlar çocuktur ne yapsa yeridir
Boşuna mı söylemiş atalar '' Su akar durulur.''
Çocuk bir kez istedi diye hep zayıf verilmez

Yüz veren kalem kırılmaz
Yüz veren el yorulmaz
Yalvaran dilde tüy biter de
Şu bizim öğretmen utanmaz

De anne de yağmaz yağmur, kurur dereler
Verdiği her not açar bedenimde derin yaralar
Yazacaktım gürledi gök, çaktı şimşek
Kırıldı kalem, uçtu dağıldı aklım başım

De anne de, ne olacak benim halim
Bu öğretmenler hep mi olur zalim
Dolar alır başını gider, TÜFE tavan
Benim not hep niye yapar taban

Ah anne ah!
Süt içtim dilim yandı
Amanın aman
Döküldü ödevim-projem yandı
Amanın aman
Her öğretmen ödev vermeyeydi
Ne de yamandı
Amanın aman
Başım duman duman…
Amanın aman

Ah anne Ah! Ağrıdı başım
Çamaşır bulaşıktan çok işim
Olur olmaz gelir çişim
Neymiş sıkacakmışım, hayda!

Anla be örgetmen anla!
Anam sallar beşiğim tıngır mıngır
Her ay maaşı alırsın tıkır mıkır
Veriversen bir yüz yüreğim fıkır fıkır