Sophia'ya Mektuplar 5 Şiiri - Adem Efiloğlu

SOPHİA’YA MEKTUPLAR 5

/

Bazen susmak gerek Sophia

Sözcükleri asmak gerek darağaçlarına

Susmak yüreğin en derinine zincirlemek yaşananları

Ne özlediğini söyleyebilmek

Ne vuslatın tecellisine duyulan özlemin kendisini.

Kanayan yaralar kabuk bağlasın diye

Safran sürüyorum çatlaklarına

Her yara er ya da geç kanıyormuş Sophia…

/

Sofia

İçimde susmalardan bir şehir kurdum

Parmak uçlarıma hizaladım ülkeleri

Gazze’de bombalar yağdı üzerime

Hastane köşelerinde nefessiz kaldım

Mülteci yüreğimin kamplarında

Susa susa susa büründüm Sophia

Oysa yeşerecek baharlara

Muştu dokurdu avurtlarım…

/

Daha tanımadın beni Sofia

Tanrı dağlarında derim yüzülür

Bir ayaza sürüklenir naçiz bedenim

Ellerimi kesiverirler sorgusuzca Allah dedim diye

Mansur gelir aklıma

Söylenirim avazım çıktığı kadar "Enel Hak"*

Beni de çiğnesinler isterlerse…

/

Ah Sophia ah!..

Zuhur eden zamandan payıma düşenler bunlar

Bu kavgacı zamana denk geldik

Yaşamak zorundayız her şeye rağmen

Oysa sesimin çıktığı kadar bağırıp sineye çekebilmek ne zor

Üşüyorum Sophia

Bir ihtimal nefesin ısıtır ıssızlığımı

Bilemezsin…

/

Sophia

Hayat zor

Her şeye rağmen yitirmiyorum

Aklıma sapladığım umudumu

Sen de vaz geçme…

Adem Efiloğlu

21 Şubat 2025