Sonsuzluk Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Sonsuzluğa Dokun

Geceyi sırtıma örtü gibi aldım,
Yorganın ağırlığı değil,
Sensizliğin sustuğu bir yük çöktü bedenime.
Koynumda kıvranan aşk,
İniltisiz bir yangın gibi
Gönlüme mühürlendi.

Ceylan bakışlı,
Gözlerinle doğar içime sabah,
Bakışınla titrer gecenin külleri,
Uykusuz bir rüyanın içinde
Adını fısıldar kalbim.

Tenin tenime değdiğinde,
Zaman ırmağını durdurur,
Sessizlik bir ezgiye dönüşür,
Nefesinle şekillenir bedenim,
Ruhumun en derin yerinde yankılanırsın.

Sözlerin susar,
Parmaklarınla anlatırsın sonsuzluğu.
Kimsenin adım atmadığı bir evrende
İki nefes,
İki yürek
Birbirine karışır,
Yıldızsız gökyüzünde
Kendine yer açar.

ADG