Sonsuzluğun Provası Boşluk

Boşluk, bir sesin unutulmuş hali,
varmış gibi duran, yokluk kadar gerçek.

Bir gölgenin sahiplenemediği beden gibidi zaman,
geçen ama dokunamayan.

Gözler arar, ama bulmak istemez...
Çünkü her şeyin cevabı, bir eksiklikte saklıdır.

Boşluk, varlığın nabzından önce gelir,
bir kelime doğmadan hemen önceki, sükûttur.

İçinde her şey saklı...
Gözyaşı henüz akmamış, vedalar yazılmamış.

Duyulmamış bir müziğin çatlağındadır belki,
yankıdan arınmış bir bekleyiş gibi.

Sanki kimse geçmemiş bu sokaktan,
ama ayak izleri kadar gerçek bir hayal var ortada.

Boşluk, kendi kendini kemiren bir düşünceydi
ve ben, bir hayaleti izliyordum aynalar ıslanırken.

Kelimeler, henüz icat edilmemiş bir dilde ağlıyor,
duvarlar yüzümü tanımadı çünkü ben hiç doğmamış gibiyim

ve boşluk...
Sonsuzluğu prova eden bir sahneymiş meğer,
hiç bir oyuncunun ezberleyemediği.

22/07/2025
14:07 #Wahran
@demlenmisSiirler
(475)