Sen,
Yıllar önce
Gülünü soldurmuş bir dal gibi
Ellerimdesin şimdi.
Fakat,
Bir türlü kıyamıyorum dokunmaya.
Sanırım incitmekten korkuyorum.
Ama,
Olmuyor işte.
Gözümden bile sakınırken
Zarar veriyorum dikenine.
Bedelini ise,
Kanımla ödüyorum.
Damla damla akan
Kanlar besliyor toprağını.
Ve ben,
Büyük bir sabırsızlıkla bekliyorum
Yıllar geçse de,
Asla solmayacak olan
O nadide gülün açmasını.
Kendini ve beni sonsuz kılmasını.
05 Ocak 05
İZMİR
Kayıt Tarihi : 8.1.2005 14:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!