Sonsuzluğa Sürüklenen

Annemin duası sarmış beni hayatım boyunca,
O duaları özledim hayattan kaybolunca.
Kimsesizce ufuğa dalıp gitmek yetmezmiş,
Ufukta aradığını kalbinde hissetmek gerekmiş.

Yüreğimden fışkıran bu hayâsız kelamlar,
Belki de kendilerine dalkavuk arıyorlar.
Etrafındakiler sessizleşip sustuğunda,
Onlara sürekli acımasızca saldırıyorlar.

Uykusuz gecelerde kaybolan bir ses,
Bitkin ruhumla raks ediyor adeta.
Kendini salmış o soluk nefes,
Defalarca sürüklüyor bedenimi Sonsuza.

Dipsiz bir girdabın içindeyim sanki,
Ne yana dönsem karanlık sarıyor etrafımı.
Çevreme uzanıp izlesem belki,
Bir nebze hafifletir günahımı.