Sonsuzluğa düşen Işık

Bir sabah vakti gibi uyanıyorum,
gözlerim, karanlığa henüz alışmamış.
Yavaşça çekiliyorum geceye,
ama her yıldız bir fısıltı gibi kalıyor ardımda.

Sözlerim, anlamını bulamadan uçuyor,
sana dair her şey,
bir bulmaca gibi kafamda dönüyor,
ve ben, çözülmemiş bir sır olarak
sana doğru kayıyorum.

Bir umudu, bir çiçek gibi suluyorum,
zamanın topraklarında.
Ve sonra, o umut toprağa düşüyor
bir rüzgâr gibi,
ama ben, ona hala bakıyorum—
belki bir gün tekrar filizlenecek diye.

Sonsuzluk, yalnızca anlarda gizlidir,
gözlerim, bir anı yakalamaya çalışırken
her şey kaybolur,
ama kalbimde,
bir ışık yanar—
sana, bana,
ve sonsuzluğa doğru yol alır.