Sonsuz Sürgün... Şiiri - Sait Yalçın

Yıllar var aklımdan çıkmaz hayâlin,
Gözümün önünden gitmez son hâlin,
Karşımda duruyor duvağın, telin...
Girer miyim bilmem bir gün düşüne;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Her olur olmazı kafama taktım,
Sandım ki ben senin gönlüne aktım,
Aşkınla Kays gibi çölleri aştım...
Bilirim bu sözler gitmez gücüne;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

En korkunç olan da bu olsa gerek,
Ocağım söndürdün, boş kaldı terek,
Artık tekler oldu bî-çâre yürek...
Yarınlar karanlık, daldım dününe;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Bu nasıl bir ceza, anlamaz oldum,
Aşkınla kurudum, sarardım soldum,
Senin için hani tek çıkar yoldum...
Âb-ı hayat oldum ölmüş gülüne;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Sensiz gamdan kasavetten patladım,
Hasreti, özlemi bine katladım,
Ad gününü bile sensiz kutladım...
Her yıl destan yazdım doğum gününe;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Şu koca şehirde hatıran bol da,
Senden iz ararım hep sağda solda,
Elim telefonda, gözlerim yolda...
Bu kadar zulmetmek var mı düşküne?
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Alışmak kolay mı sandığın kadar?
Bedeli ödenmez verdiğin zarar,
Müebbet sensizlik aldığın karar...
Cezan bana değil, inan kendine;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

Sait'in verdiği sözünü tuttu,
Sanma ki vadedip sonra unuttu,
Garibin ekmeği bir tek umuttu...
Hiç gül koklamadım senin üstüne;
Alıştı yüreğim sonsuz sürgüne...

06.08.2025 Samsun
Saat : 01:53