Sonsuz Sızım Şiiri - Madu Bala

​SONSUZ SIZIM

Oyyyy yürek sızım,

​Ne bir gerekçe ister bu yangın, ne de duman;
Görünmez cehennemdir, göğüs kafesimde.
Ne nehirler dindirir, ne de bir damla zemzem suyu,
Bu, kalbime kazınmış İsyan sesim.

Zira bu yangın, ruhumun zemheri sevdasıydı,
​Bir zamanlar gözümdeki cennette, kalbimin tek sahibiydin,
Oysa şimdi karanlık bir gecenin koynundayım.
Aşkımız, yıkılmaya mahkum saraydı.hüzün hırkası Sarmış bedenimi.

Şimdi içimde ölen enkazın acı çığlığı var.
O enkazın altında binlerce yalan yatar.
​Hani derler ya, ateş düştüğü yeri yakar,
Şimdi kalbimde yasın yatar,
Benim yüreğim o yer, her yanım şimdi virane.
Oysa ben sevgini aşkın narı sanmıştım.

Bilmedim ki, her büyük sevda hüsran dolu veda taşır.
Her köz parçası içimde kıyamet koparır.
​Gidişin bir kıvılcımdı, ruhumda takılı kalmış,
Közü harlayan, ruhuma vuran kırbacındı.
Şimdi sürekli kanayan yaradır gidişin,

Yanan ben oldum, yıkan senin ihanetin.
O ihanetin acısı, her saniye Cigerimi dağlar.
​Bu yangın, ne his bıraktı ne de duman;
Gözümde yaş, dilimde senin adınla gizlenen yara
Omuzumda değil, göğüs kafesimde taşıdığım,

Sonsuz Yürek Yangınım bu benim.
O hançeri göğsümde saklar, öyle yaşarım.
​Her sızım, ruhuma kazınmış mühürdür;
Dilimde binlerce ah ile sönmeyen isyanım. Şimdi
Yoldaşım sigaramın dumanıdır bu zindanda
Bu harabede yaşıyan cansız bedenim.

Ahhh ben, yanan acı hikayenin sessiz tanığıyım.
Senin adın, tarihe en büyük pişmanlığım diye geçecek.

​MADU BALA 10.14.2025