Sonsuz Nefes... Şiiri - Ceren Baloğlu

Karanlık düşlere,
esirken ömrüm.
Ağlatan kadere,
seninle güldüm.
Varlığınla;
hayata küskünlüğümü,
sağıp aldın.
Soğumuş yüreğimi,
ısıttın.
Hayatımı sessizce yaşarken,
yokuş, yokuş tırmanırken,
Umutlar;
buğday başakları gibi,
boy sürdü yüreğimde.
Güveninle;
riyaları silip aldın.
Petekte balsın.
Sevginde konaklayacağım,
hansın..
Sönmeyecek volkansın.
Ahh tenha dünyamın,
renkli gökkuşağı.
Sonsuzluk aleminde,
kalbimden yükselen,
en güzel sessin..
Bir daha;
Yok olamıyacak,
NEFESİMSİN...