Sonsuz Masal Şiiri - Murat Kılıç 2

hiç sormadın.
ben ise anlatamadım sana,
bu yarım yamalak halimi.
oysa bir sorsaydın neler anlatırdım sana.
geceler boyu seni düşlediğimi,
gülüşünden nice çiçekler yeşerttiğimi...
anlatırdım birer birer.

söylemedim sana hiç bendeki seni,
hiç anlatamadım ve yandım...
sana dair bir hece düşer de dilimden,
ardına bakmadan kaçarsın sandım.
kaybetmekten korkarken seni,
hüsran yağmurlarında zamansız ıslandım.
......................
......................
şimdi derin bir acısın yüreğimde sızlayan.
belki kapında başka biri var,sana bel bağlayan.
öyle kırgınım ki hayata,öyle yogunum ki;
kapansın tüm kapılar istiyorum,dursun zaman.

bu belki yaşadığım makus talihin son dertli perdesi.
kalbimin mezarı sayılır senle örülü gönül kafesi.
öyle harap öyle bitkin ki çileli bedenim,
aldığım belkide ömrümün sensiz bu son nefesi.

belki yarın olmaz,bir daha uyanmak belki hayal.
işte son bulmakta düşünü kurduğum sonsuz masal.
........................................