Sonsuz Kapı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Ahmet Nejat Alperen
1703

ŞİİR


31

TAKİPÇİ

Sonsuz Kapı


Ey Rab!
Sana geldim, elimde ne zafer ne de sözcük—
yalnızca sönmüş yıldızlar gibi bir sevda
ve gecelerin omzuma yüklediği suskunluk.

Dünya ağır geldi dizlerime,
yüzümde kırık bir secdeyle düştüm eşiğine.
Ne bir sesim kaldı içimde,
ne de ismimi çağıran bir yankı.
Bir tek adın var şimdi dudaklarımda—
en aydınlık karanlık,
en suskun çığlık.

Ey Rab!
Gönlüm, ıssız bir çölde kaybolmuş serap.
Rüzgâra tutundum, savruldum,
bir yaprak gibi ağladım içimde.
Ne eller tuttum gerçekti,
ne de yollar ışık...

Ama bilirim,
senin katında kaybolmak bile
bulmaktan güzel.
Senin sessizliğin,
bütün kelimelerden daha yüksek konuşur.

Kapındayım işte,
bir “âmin” kadar yakın sana.
Ne dünüm var elimde,
ne de yarınlara dair bir harita.
Sadece sen varsın,
ve ben,
bir hiçliğin ortasında
seninle var olan.

Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 15:42:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!