Sonsuz aşk Şiiri - Şahabeddin Erzurumluoğlu

İnsanın güzeli, geceden sessiz,
Sessiz akşamlar, soğuk sabahtan beter
Beter öfkemden sessizlikler
Sessizlik mi zor sensizlik mi?
Seni gözyaşlarıma gömdüm
Toprağı kuruttu hasretin
Hasretle sarıldım yağmura
Yağmur gözyaşıma imrendi
İmrenen sadece yağmur muydu
Yağmuru savuran rüzgar
Rüzgarı kasıp kavuran kasırga
Sessiz geçen akşamlarımda
Soğuk sular içtim üstüne
Kaynadı gecelerde yüreğim,
Yalnızlığımda inmeler indi bedenime,
Sokaklarda gölgeni,
Ensemde nefesini aradım..
Sadece seni sevdim.

Kıpkızıl bir güneşin önünde,
Önünde üşüdüm hayalinin,
Hayalin götürdü bilinmeyen serinliklere,
Serinlikleri hasret ateşin sildi,
Bende bu sevgiler eriyecek,
Eridikçe ferahlayacak şu gönlüm
Gönül ferman dinler mi bilmem
Bilemem sevdaların sonu var mı?
Varsa azıcık kırıntısı
Birikir de olur bir göl ve deniz
Denizlere sığmaz gözyaşları okyanusa dönüşür
Dönüşmekle de kalmaz kıyametin olur
Ama şunu unutma,
Unutma ki asla seni kaybetmeyeceğim
Kaybedenler daima sevemeyen lerdir…