Sonrası Şiiri - Poyraz Özbey

Bir gün öleceğim.
Ama o gün,
gökyüzü mavi olacak—
tıpkı doğduğumda olduğu gibi.

Bir yaprak düşecek belki yanıma,
rüzgâr taşıyacak adımı
bilmediğim yerlere.

Kimse ağlamasın,
çünkü ben sadece gittim,
biraz daha içeriye doğru.

Zaman gibi…
süzülerek,
sorulmadan.

Beni hatırlayanlar olacak elbet—
bir kelimede,
bir gülüşte,
bir anda susarken gözleri dolanlarda.

Ve işte o zaman,
anlayacaklar:
Ben hiç gitmedim aslında.
Sadece şekil değiştirdim…
bir dua oldum belki,
bir hatıra,
belki de bir şiir..