Sonra mı?..
Ne geceden günü
Ne de günden geceyi
Çıkartabildim...
Zamanın kıyısında savruldum,
Bir gölge gibi usulca kayboldum,
Saatler durdu, nefesler sustu,
Senin yokluğunla sarsıldım.
Kalbimde bir boşluk,
Sözcüklere sığmayan,
Anlatamadığım bir hasret,
Çözülemeyen bir bilmece gibi.
Bekledim,
Umudun kırık kanatlarında,
Gözlerimle aradım seni,
Ama bulamadım,
Ne gecenin koynunda,
Ne günün ışıltısında...
Sonra mı?..
Sadece kayıp anlar kaldı,
Zamanın içinde bir sessizlik,
Ve ben,
Sensizliğe alışmaya çalışan…
Rüzgârın savurduğu yapraklar gibi,
Sürüklendim anılar arasında,
Her adımda biraz daha eksildim,
Her nefeste biraz daha yorgun…
Belki bir sabah,
Güneş doğarken,
Sen de dönersin diye bekledim,
Ama dönmedin.
Ve şimdi,
Gecenin en karanlık yerinde,
Sana yazdığım bu satırlarda,
Kayboldum...
Yalnızlığın soğuk ellerinde,
Bir mum ışığı kadar titrek,
Ama yine de sönmemek için çırpınıyorum,
Çünkü sen varsın hâlâ içimde,
Bir iz, bir yanık,
Koparmaya kıyamadığım…
@dsız..
02 Ağustos 2025
02:12
Suskun Adam ZeynepKayıt Tarihi : 12.8.2025 19:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!