Sönmüş Yanardağ gibiyim

Sönmüş bir yanardağ gibiyim
Bir sarsıntı bir kaynama var içimde
Harabolmuş bağ gibiyim
Her gün gamlı her gün
Başka biçimde.

Suyu kurutulmuş ırmak gibiyim
Kalmadı artık o eski akış
Sanki olmamakla olmak gibiyim
Buğulanmakta gün be gün
O eski bakış.

Zayıflıyor toprağı tutan köklerim
Dalım ve yaprağımda güz hazanı
Ancak yine binbir ümitle beklerim
Düşünürüm bu girift bilmeceyi
Yazanı...