Küsmüsün
Konuşsana çocuk
Neden bakışların
Öyle donuk
Neden ellerin
Öyle düşmüş boşluğa
Hadi git şimdi
Seni tanıdığım
Aklıma kazındığın
O yere
En başa dön
Sadece merhaba de,
Çocukluğumun
Leblebi tozu tadını
Somunuma sürülmüş
Yağın üstündeki toz şekeri
Çamurun ellerimdeki
Bulaşık ama cazip kıvamını
Camın buğusuna ismini yazdım
Her harfi ayrı ayrı ağladı sanki
Aktıkça kıyısından süzülüp yaşlar
Bende birlikte ağladım
Her nedense
Rüzgara hüznümü fısıldadım usulca
Biliyormusun,
Gözlerimden akan yaş değil
Giderken bıraktığın
İçimdeki tükenmişliğin
Dudaklarımdan dökülen
Söz değil
Her gecenin sonunda
Uyanırken günün ilk ışığına
Gülümserdin bana yanıbaşımda
Parmaklarına dolayıp bir tutam saçlarımdan
Öpüp koklayıp okşardın usulca
Oysa şimdi
meydanlarda direnirken
Gaz bombalarında hedefken
Tazzikli sularda sürüklenirken
Ellerinde karanfillerle bul beni
Düştükçe inadına kalktığımızda
Sarılarak kalkan olduğumuzda
Seviyorum canımdan öte bellerim
Gözlerim yollarda hep beklerim
Bir selam yolla sevdiğim
Mutluluğu sana yol eylerim.
Seviyorum canımdan öte bellerim
Şimdi anımsıyorumda
Soğuk puslu bir kış sabahıydı
Girdin kapıdan
Ellerini ovuşturarak
Sen oturup çayını yudumlarken
Ben ellerini ısıttım içimden
Özlüyorum bitanesi
Biliyorum upuzun sonsuz
Meçhul bir yoldasın şimdi
Aman işte çaresizlikten
Saçmalamak benimkisi
Ne bileyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!