Soner Kaya Şiirleri - Şair Soner Kaya

Her ayrılığın kapısı aralandığında
Hissederim sırtımdaki abdestli elini
Önüme dökülür duaların
Yol açar, çağ kapatır ruhumda bir kuru sözün

Aka karışmış, al saçlarının her telinde

Gün batıyor.
Duyuyorum balıklarla dans eden dalgaların kıyıdaki ayak seslerini.
Güneşin gölgesine sinmiş pusuda beklerken mehtap,
Akşam iniyor yeryüzüne yavaştan.

Mihrap duvarına sinmiş bir fukara.

Hiç olandan vazgeçtim.
Dünyadan...
Kalabalıklar içerisinde yalnız ve suskun.
Sanki bir yemin etmişim de bozulacak diye korkarım.
Korkular içerisinde uyanırım her gün.
Umutsuzca koyarım başımı yastığa.

Havva'nın elmasına benzer her günah
Davet eder çağırır âdemi kendine
İçimde nefis putu yıkarken tüm insanlığı
Yansır iç yüzün karası amel defterinde

Göz pınarlarından süzülürken yaşlar
Görsem aşk yetimini bir kıyıda gönlü yalın
Ucube hüzünle bezenir ruhum
Aklı kaybeder, aciz kalır muvazenem idrakten.

İnsan bu dünyada bir kez doğar
Bir kez ölür derlerdi
Öldük işte gün doğmadan bin defa
Üstümüze dost toprağı atılmadan

Kefenimiz oldu beton duvarlar, çıplak gömüldü ruhumuz

Aşk nimeti sayarak karşıla sana inen hüznü
İbret al, yalvar ellerini gökyüzüne açarak
Zalimin zulmüne karşı eğmeden başı
Bir anne şefkatiyle kovuldun huzurdan şimdi git, arkana bile bakmadan

Miski amber kokan iç gözyaşlarına boğularak ağla

Ama oldu gözlerim
Gönlüm sessizliğe açıldı bu sabah.
Yalan dolu, kâğıttan sahte sözler
Gülüyor, karanlık ruhlu gece önünde.

Yağmurlar yağar uzak semadan

Şehir hayatında durmak,
Gönlünce yürümek ister Sufi.
Sıkar, daraltır muhkem ruhunu gürültü
Sessizliğin geniş kollarında yüzer dili.

Camekânlar çeker dikkatini.

Yağmur inceden inceye sağılırken gökten kutsal anamız üstüne sessizce.
Bir köşede sızıp kalan biçareyim.
Senden geriye kalan üstümdeki naif özleminden başka
Ne altımda yatağım ne üstüme örttüğün kolların var bu gece

Sensiz , sonsuz ve senle dolu olarak