Çöküyor gecenin kasveti yine
El ayak çekiliyor
Hesabım yine kendimle
Ve birden...
Daldım maziye
Açıldım sensiz geçen ilk geceye
Yalnızlık, tarifi imkansızdır çoğu zaman
Tek arkadaşımdır benden hiç kopmayan
Günden güne bana öylesine bağlanan
Kovmaya çalışsam da beni hiç bırakmayan
Otururum konuşurum her gece onunla
Günün hüzüne vurduğu zamanlar
Ortaya çıkar yastık altı sevdalar
Her gece aklımı kurcalar
Yumarım gözlerimi atarım elimi yastığımın altına
Tutarım tekrar hayatımı umutların ucunda
Çıkarır çıkarır yeniden seyrederim
Gece ilerliyor ve yine aklıma sen geldin
Gözümü yumdum karşımda gözlerin
Kulaklarımda kendinden geçercesine gülmelerin
Kaldırdım başımı yok oldu hayalin
Tek gerçek var ki bırakıp beni gittiğin
Yolun bittiği yerde sen varsın sevgili
Uzatıyorum sana her daim elimi
Tutmuyorsun! ! tutamıyorsun! !
Çünkü yolların etrafı dikenlerle çevrili
Kalbimde solan güllerimin dikeni
Yakalayacakken yine gözlerini
Hangisi
Bulut mu olmak yağmur mu?
Bulut gibi boşalabilmek mi tüm hıncını dünyaya
Yağmur misali hayat mı vermek tohumlara
Kararsızım
Hangisi olmak anlam katardı bana
Ankara'm dünden beri bitkin, çaresiz, yorgun ve ağır yaralı
Saymaktan yorulduk artık yoldan geçen ambulansları
Bugün hava gri, hava ağır, bulutlar kustu içindeki yağmurları
Sokaklar temizlensin artık, burnumuzdan gitsin kan kokuları
Yeniden kaynaşalım geri çevrilmesin uzatılan zeytin dalları...
Aylardan Ağustos, günlerden hüzün
Saatler yine azdırıyor yürek acısını
Zamanın adı sen
Yelkovan hızla kaçarken karanlığın kuytularına
Akrep; acelesi yok düşürüyor beni hüznün kucağına
Aheste aheste, salına salına
Havada var yine bir bahar telaşı
Ağaçlarda inatla yeşillenmenin sevdası
Güneşle yağmurun varolma savaşı
Biri açıyor biri yağıyor
Köşe kapmaca oynuyorlar dünyaya karşı
Satır aralarına sıkışmış sevdamız
Uğraşıyorum ama çıkaramıyorum
Seremiyorum tekrar ayaklarına
Duman altı olmuş sevdamız
Her nefeste biraz daha kaybediyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!