Sönen Ocaklar Şiiri - Mahmut Şimşek

Sabahın iş saati işe gidecek
Servisle gidecek servisle dönecek
Gidip dönmeyeceğini ne bilecek
Evine yiyecek ekmek getirecek.

Bugün yirmi üç oçak ikibin altı
Tuzlamamış yolları kara yolları
En büyük kabahattir bilir bunları
geceden kar yağmış buzludur yolları.

Halk otobüsü kaymış ve çıkmış yoldan
Duramamış karşıya geçmiş rufujdan
Münübüsü altına almış durmadan
ON gencecik insan can verdi bu yoldan

İnsanlar saçılmış,cansız yatar yolda
En büyük canavar kara yollarında
ON can alındı bu günün sabahında
Canavar istanbul Ankara yolunda.

Anne ve bebek ayrı,ayrı yerdeler
Etrafa saçılmış hep bi, bir cesetler
Ocaklar söndü,alav,alev yürekler
Ağlar hep gün görmemiş garip anneler.

Körpecik minicik küçücük yavrular
Yollara saçılmış mahsum insanlar
Ey güzel rabbim,kimeki bu cezalar
Kadersiz insanlar için için ağlar.

Babam gelecek diye yola bakanlar
Anam gelmedi diye dert yananlar
Boynunu büktü minicik körpe yavrular
Sonunda söndü artık tüten ocaklar