Sefil hayatı yaşarken medet umar pervaneler gibi
İdrak edemez bu hali pür melal sahipleri
Hasret sofrasında marifet sahibi olmakmış hüzün.
Onuda neşeye vereli çok oldu.
Yeryüzünde gürültü çıkararak dolanan genç adam.
Başı şimdi yastıkta, ruhu alem-i rüyada gezer
Kimse bilmez uyku halini sicak döşekte.
Onuda kabuslara satalı çok oldu.
Aşama aşama ölüyor insan, içindeki sılada
Önce düşünce, sonra hayalleri
Sırada vicdan var geriye kalan son kale
Onuda cüzdana gömeli çok oldu.
Beden iflas etmiş beşi bir
Göz görmez, kulak duymaz, dil tatmaz Gönül algılamaz aşkı sevdayı bundan gayrı
Hissiyat kapanmış, ten ölmüş
Onuda toprağa vereli çok oldu.
Kayıt Tarihi : 6.5.2025 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!