Söndür ışıkları Şiiri - Ufuk Yöney

hadi söndür beraber yakmadığımız bütün ışıkları
ve korkularına sarıl utan, usan yalnızlıktan
ya da dur....
ben de duruyorum
birbirimizi bırakmadığımız yerde
bir gülüşe saplanmış hayalin
havalandırma sırası geldi
ikinci el saklı hüzün denizinde
gerçi sen hiç susmadın
kavgaya tutuştuğun iç sesinde
hadi yay benim gibi iki saati
ve otuziki saniyeyi
her gülen göz beklediğin yere
sakın dinleme geceyi
biliyorum
sen de biliyorsun
hayındır o yalancı

dudakların büzüldüğünde at aklından
ve çocuk gibi ağlamak istediğinde
bir vakitler karlı kayın ormanlarında bıraktığım efkarımı bağışladın sen bana
yürüsem dağılır belki
yürüsem serinler
yürüsem
bastığım her yer sen

şimdilerde
ağrılar devşiriyorum
gündoğumuna baktığım heryerden
...