Sonbaharın Sessiz Umudu Şiiri - Alperen ...

Yapraklar dökülürken sessizce,
Bir mevsim daha soldu içimde.
Yalnızlık, ince bir rüzgâr gibi
Dokunur kalbimin en derin yerine.

Bir zamanlar gülüşler vardı bu yolda,
Şimdi ayak seslerim yankılanır ormanda.
Her sararan yaprak, bir anı gibi düşer,
Ve ben her defasında biraz daha büyürüm aslında.

Ama bilirim…
Sonbahar sadece vedadır, ölüm değil,
Her gidişin ardında gizli bir umut filizlenir.
Belki yarın, yeni bir sabahın masum ışığında,
Bir yaprak değil, bir kalp yeşerir yeniden.

O yüzden gülümserim rüzgâra,
Bilirim; bu sessizlik sonsuz değil.
Yalnızlık bile, sonbaharın kollarında,
Masum bir bekleyiştir, umutla süslenmiş.