Sonbahardı Şiiri - Rasim Yılmaz

Mevsimlerden sonbahardı
tane tane dökülen yaprakların ruhsuz hallerini izlerken
yere düşüşlerinin acısını hisseder gibi oldu yüreğim
belki de bir zamanlar bende böyle yaprak gibi
DÖKÜLDÜĞÜM içindi
bilmiyorum

Serince bir rüzgar uyandırdı beni hislerimden
aniden titredi ellerim
VE Gamzemin çukurunda dondu
gözlerimden süzülen damlalar
hayat durdu sanki bir anda
Kaybedişlerimin ezikliği sardı dört bir yanımı
haykırdı ruhum tüm dünyaya duyurmak adına
tüm acılara rağmen hala yaşadığını

Mevsimlerden sonbahardı
soldu küçük kalbimde büyüttüğüm aşk çiçeklerim
gözyaşlarıyla sulasam da yetiremedim
fırtınalı günlerden sakınamadım
ne onları ne kendimi
gecelerin ayazında seyrederken kara bulutları
arıyor gözlerim ışıklı yıldızları tek tek
katransı hayatıma nafile
uzaklaşırken ayın aydınlığı penceremin kenarından
karanlıklara mahkumiyetimi anladım bir kez daha

Mevsimlerden sonbahardı
terk edilişimin zamanı
acımsı tadı hala dilimin ucunda içtiğim son damla
Aşk şarabının
OYSA SEVMEK DİYE BİR ŞEY VARDI TADI ADINDA SAKLI
ve ben hala sarhoşluğunda kaldım o günlerimin
unutulmayan sevdamın baharını gönlümde saklasam da
yaşadığım her mevsimin ADI SONBAHAR KALDI

31.05.2013