Sonbahar Yolcuları Şiiri - Orhan Gülaçar

Ruhumuz değişmiyor ama
Yüzlerimiz eskiyor .
Hayat, geçip giden yıllara artık benzemiyor .
Bakışlarımızı genç tavırlarla süslüyoruz...
Ara da sırada saygıyla karışık alaylı yaklaşımlar yapıyorlar !..
Yabancı ortamlarda Abla Abi diye hitap eden pek kalmadı .
Anlamsız sabırlarla kuşandık.
Bir zamanlar omuzlarına sarıldığımız insanlar bir bir kayboluyor.
Sokaklarda gölgelerimizle daha az karşılaşıyoruz.
İnsan çaptan düşünce ;
Farklı istemsiz bir yalnızlık yaşıyor .
Gençlikten bugünlere gelene kadar sanki ,
Mucizevi kader dönüşümleri hiç yaşamadık
Doğru yoldan başarıya ulaşmadık
Zor şartlarda çalışıp ter dökmedik
Annemizin babamızın coçuğu olmadık
Yüreğimize hiç güzel duygularla doldurmadık ...
Öyle ardımızda silik bir gölge gibi kalmış o günler ...
Akrabamız dostumuz çokmuş da
Biz bir köşede unutulmuş ,
Hızla geçen günlere yetişememiş ,
Hayatımıza kattığımız değerler değersizleşmiş,
Sevinçlerimizi besleyecek coşkuları
piyango çekilişinde çıkacak ikramiye gibi bekliyoruz .
Dizleri ağrısız yürüyenlere imreniyoruz .
Birkaç ağarmamış saç teliyle teselli buluyoruz.
Ütülü gömleklerimizin kollarını sıvayıp kendimizi dışarı attığımız ve hiç yorulmadığımız günlerin üzerinden seneler geçti .
Fırsat trenleri çoktan kaçtı ...ama
Kalbimiz hala bir şeylere heyecanlanacak gibi atıyor ...
Ne bileyim işte
Gönül bir türlü yaşlanmıyor .