saçlığını yitirirken ağaçların saçları
kestaneler menopoza girer güz sonlarında.
makamların hüznü büyür tıpkı slav gibi sarı
ve sıtmalı yaprakların karmaşık tonlarında.
savrulurken kuş tüyleri kar gibi çığlık çığlık
bir telaştır inildeyen kilise çanlarında.
vitoşa’nın kalbi acep lülin’e neden kırık
kaç yüzyılın büyüsü bu boyana çamlarında?
en onurlu kartalların köprüsü öyle bezgin
ki uyumuş bir mazinin en sisli fonlarında.
nevski katedralinden çıkan isevilerin
çıngırakça ses veriyor haçlar boyunlarında.
en şekerli yıllarımın meyveleri ezilip
cibre gibi bekletilmiş mahzen bidonlarında.
bir zamanki bu cici kent, artık boğazımda ip
olup beni boğacak mı soğuk betonlarında?
troleybüsler hırsız gibi zamanı kaçırıyor
nostaljinin gözü yaşlı müze faytonlarında.
sonbaharın gelişini seyretmek ne kadar zor
çok katlı bir duygunun ahşap balkonlarında.
Kayıt Tarihi : 7.9.2011 08:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!