Sonbahar Rüzgârı gibi esti gitti

Hasretinle geçiyor günlerim
Hüzün dolu gözlerim
Hazanla geçti yıllarım
Eylül, Ekim, Kasım aylarım
Sonbaharı doya doya yaşarım
Bir yanda yüreğimde yaşayan
Bizi dünyada bırakıp giden mavi melek
Bir yan da annem ha gitti ha gidecek
Sevda mı çok uzak benim yüreğime
Yok sevmek mavi meleğin üzerine

Şimdilerde tutkunum kırmızı, sarı, turuncuya
Hasret yükledim silahıma şarjörüme
Elim gidiyor, dayıyorum şakağıma
Zifiri karanlıkta kan damlıyor yanağıma

Hem yüreğim hem de beynim şokta
Yapraklar tek tek vedalaşıyor ağaçta
Gitmek istemeyenlere rüzgar yardımda
Yeşil, turuncu, kırmızı, sarı renk cümbüşü
Rüzgârla birlikte şarkı söylemekte
“ yine aylardan kasım
sanki sende kaldı bir yarım
her nefesim her anım sanadır canım “
Ottawa-Ontario da veda günleri başladı
İlk giden sen oldun mavi meleğim
Yapraklar ağaçtaki dallarına
Kuşlar yuvalarına
Kabile kışlık yerine
Biz de memleketimize dönüyoruz
Ontario ve ormana, göle veda ediyoruz
Seni Ontario da kestane ağacının altına
Bense yüreğime gömdüm
Gidiyorum.

Kasım rüzgârlarıyla
Bir sevdaya tutulmuşçasına
Küt küt atıyor yüreğim
Yüreğimin her çırpınışında
Hasretin bir ok gibi saplanıyor
Yanıyor içim bir volkan gibi
Söndürecekse beni boğazın suları
Atayım kendimi boğazın sularına
Yüreğimi söndüremez ki
Atlasam boğaza kırık ve yaralı
Yüreğim kırmızıya boğar boğazı
Yaralı bu yüreği ancak
Ay düşünce denize, yakamozlar dile gelince
Şu vapur iskeleye yanaşınca
Kırmızılar içinde sen inince
Hele bir de siyah bir gül varsa elinde
Bir de billur gibi bir ses ben geldim derse
Diner yüreğimdeki acı ve kanama
Bir sen merhem olursun yürek yarama
Bekliyorum her ay düştüğünde denize
O iskelede, o vapurdan in ne olur
Ve bana bakıp gülümse.

Bu gece de ay düşmedi denize
Karşı kıyının ışıkları geldi dile
Beklenen vapur yanaştı iskeleye
Kırmızı değil, siyahlar içinde bir kadın
Göğsünde kırmızı bir gül
Seni hatırlattı, bana baktı
Salına salına yanımdan geçti
Bir su damlası gibi aktı gitti
Hayalim bitti
Sevdam bitti
Sonbahar rüzgârı gibi
Esti gitti.

11.11.2008