Sonbahar Ruzgarı Şiiri - Ecir Demirkıran

SONBAHAR RÜZGARI

Yüzünde bir sonbahar rüzgârı serinliği
Okşadıkça titrerdin yaprak gibi sararmış
Okyanus mavisidir bu aşkın derinliği
Birkaya catlağında, sonsuzlukmu sararmış
Özlem duyduğum anda gönlüm orda ararmış.

Masumane bir sevgi, utangaç ve çelimsiz
İçimde bir kaynama, kelebek çırpınışı Yaklaştıkça hep kaçar, ürkekçe vede sevimsiz
Korkmuş bir kedi gibi, bakarken sessiz anış
Nasıl etsem ne yapsam anlamsız bir serzeniş

Bunca yıl seni sevdim gönlümün  güzel kızı
Gül desenli fistanın örgülü saçlar sende
Beni mest eden gözler yaşatır bana hazzı
Dağların maralıydın, yamaçların nergizi
Selvi boyun yâdımda bıraksın ince sızı

Aşkımı haykırırım, lal olmuş dudaklarda
Çok uzak diyarlardan geliyor narin sesin
Bunca geçen zamandır gözüm hâlâ arar da
Kim bilir hangi yolda, hangi daldaki esin
Oysa uzakta değil, kalpte bitmez hevessin