Sonbahar Kuşları Şiiri - Dilan Esiroğlu

Kesif bir sonbahar aydınlığıdır
Uzuyor uçurtmamın ipi
Uzuyor..Uzadıkça,
Kopuyor bakışlarım
Ben cam kırıklarını topluyorum
Yüreğimin kanayan yaralarından
Sen kuşlarını uçuruyorsun
Çocukluğundan artakalanın
Masa altlarında unuttuğumuz
Yasaklı oyunu anımsıyoruz
Ben anne oluyorum,sen baba
Evcilik akşama değin sürüyor
İşe gidiyoruz sabah olunca
Geriye ‘’ev’’ kalıyor,’’evimiz! ’’
Duraklarda gecikme telaşı hep
Umursamıyoruz,umuda çok var
Yüreğimden bir sürü havalanıyor
Çığlık çığlığa,onlarca,günlerce
Yüreğimin kuşları göç ediyor
Sense ‘’hayat bu! ’’diyorsun,sevgice
Suskuyu eğerlemenin vaktidir
Zamana inat sevdiceğim
Bu sonbaharda da üşenme de
Halaya dursun çocukluğumuz