Sonbahar Hüznü Şiiri - Ayla Cermen Tüfekçi

SONBAHAR HÜZNÜ

güz mevsiminin muhteşem şöleninde
envaiçeşit gazeller savruilurken etrafa
devasa hüzünler yapışıyor yakama
kimsenin görmediği,duymadığı
bir tufan kopuyor yüreğimde
kar etmiyor hiçbir teselli
harabeye dönen gönlümün
neşesi yok,elemi çok

batmakta olan güneşin seyrinde
kırılgan bir zaman kızıl ufuk
düşlerim yanıyor cehennem misali
aklım çıkmazlarda,muğlak
tam karşımda ise kıs kıs sırıtan
hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyen
zehir zemberek kemirgen bir gerçek

bivefa deminin soluk mevsiminde
takatsiz yorgun halime baktım
şaştım aynadaki aksimi görünce
sahiden bu ben miyim dedim
kim bilir ne zamandan beri
terki diyar etmişim de kendimi
meğer hiç haberim yokmuş kendimden

çocukken pembe bir düş sanmıştım hayatı
meğer hüsranmış suya düşen hayallerim
şimdilerde ters akan,çağıldayan bir nehirim
Karadeniz’in incisi Samsun’a dökülen
azgın dalgalarla boğuşurken
bir girdabın sarmalında
savrulup derinlere sürüklenen

paramparça ruhumun en koyu deminde
zamanın akışına bırakmak istiyorum
eski püskü,benzi sararmış,pas tutan düşlerimi
eskisi gibi de,bir hayalin peşinden koşmuyorum
acılara yol aldığımdan,kendimi heba ettiğimden beri
artık ağır aksak zar zor yürüsem de mecalsiz
yoruluyor,bazen de elden ayaktan kesiliyorum
dinlenmekle geçmeyen yorgunluklarım var benim

duyulmayan yürek sesimin
dar odalı hücresinde volta atarak
kim bilir bu kaçıncı muhtırası
deli gönlümün kaçıncı aldanışı
kaçıncı kez göçük altında kalışım?

karaltısında nice gizler saklayan gece
ufka kara perdelerini çekti yine
nasıl da birden değişiyor zamanın rengi
bir tarafta kader ağlarını örerken ilmek ilmek
diğer tarafta içimi kaplayan yamyam bir keder
beni kara kara düşündürüp
halimi adamakıllı perişan eder

sisli,zifir bir gecede zaman zaman kesildi
kemerli burnumdan zar zor aldığım nefesim
kursağımda kaldı yarım kalan hevesim
enkaz yığınına döndü göğüs kafesim

uçamayan kanadı kırık,titrek bir kuşun
u/mutsuz,dalgın bakışlarında donakaldı
ertelenmiş hayallerin uktesi

hani nerede şimdi
her dem Buda heykeli gibi gülümseyen
bahar gülüşlü,gül yüzlü mah?

hasat zamanı,feragat ettim düşlerimden
devşirdim göçümü,koydum siyah kaplı bir valize
gözüm kapalı,çıktım yola bir başıma
hadi hayırlısı diyerek...

hüzün dolu kimsesizliğin bu ikliminde
derin suskuların hamalıyız hepimizde
dahası...
turpun büyüğü heybede

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ