Sonbaharın meltemiyle çatırdıyor kızıl yapraklar,
açıyorum kulaklarımı ve ufak melodilerini dinliyorum.
O kadar sessiz ki sanki dünyada kimse kalmamış gibi
sadece ben ve bana eşlik eden rüzgarlar.
Yalnızlığa alışıyor gibiyim
bazen nankör bir sevgiliye benzese de...
kendimi affetmeyi seviyorum.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta