Sonbahar Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Otlar canlı
Ağaçlardaki yapraklar heyecanlı
Sonbahar geliyordu
Şaşırdım kaldım
Bu heyecan bu canlılık nedendi
Oturduğum otlar üstüne
Demiri paslı tırabzanlar
Birbirine gıpta ile bakan ağaçlar
Bende bakınıp kaldım
Döküyordular yapraklarını sevinçli sevinçli
Kuşkusuz bende çok severdim baharları
Sonu ilki fark etmeksizin
Ama bir ilginçlik vardı
Ağaçlar yapraklarını dökünce sona yaklaşırdı
Bende döktüm yapraklarımı
Bazısını heyecanlı
Bazısını isteksiz
Çırılçıplak ruhum kaldı
Yeri mezarlık
Hiç istememiş gibiydi yaşamayı
Sitemin
Kederin
Kabz hallerinin
Duvaklı gelini gibiydim
Hepsiyle girmiştim gerdeğe
Bana onlardan hüzün,
Ölüm
Ve
Bıkkınlık kaldı.
Her şeyden bıktım
Yaşamaktan
Yaşıyor gibi yapmaktan
Yaşayamamaktan
Ölü gibi dolaşmaktan
Bıktım hepsinden
Bende döktüm yapraklarımı
Abdülkadir Badıllı parkında
Bir kurumuş ağaç gibi
Sonbahara yaklaştım.