Sonbahar Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Güzel insanlar peş peşe gittiler.
Sessizce evlerini terk ettiler.
Albümde kurumuş bir yaprak gibi,
Geride kalan bir kaç mektup,
Bir de duvara asılı resimleri,
Sanki uzaklardan yankılanıyor sesleri.

Nerede o eski güzel günler?
İçimde dinmeyen özlem,
Masum çocukluğum, gülen gözler.
Unutamadığım eski hatıralar,
Kaybolan yıllar, mevsimler.
Gurbette yine mevsim sonbahar.

Bu günlerde havalar çok karışık.
Ne yaz, yaz gibi geçti.
Ne sonbahar beklediğim gibi.
Mevsimler birbirine karışmış.
Duygular da öyle kördüğüm olmuş.
Her şey karmakarışık sanki.

Tek savaşım sen değilsin.
Bir de isyanım var kendime.
Her bahar mevsimi geldiğinde,
Yine Kadıköy vapur iskelesinde,
Her şeyi bıraktığım yerde,
İstanbul’u dinlemek istiyorum sessizce.